درختی که تلخ ست وی را سرشت
گرش برنشانی به باغ بهشت
سرانجام گوهر به بار آورد
همان میوه ی تلخ بار آورد
یک روز تصمیم گرفتم کم بنویسم و امروز تصمیم گرفتم دیگر اینجا ننویسم. شاید جای دیگری نوشتم که آن هم احتمالش کم است. هیچ دلیلی نه برای ترک وبلاگ نه برای ماندن در وبلاگ ندارم اما ... می آیم و میبینمتان. خموش.
در فیس بوک و اینستاگرام حضور کم و بیش سینوسی ای دارم و خواهم داشت. مرا با نامم mamrizzio بجویید پیدایم میکنید در گوگل و فیس بوک و باقی شبکه های فخیم اجتماعی.
دوست داشتم شیرین تر حضور داشته باشم. نشد. فشار زندگی عجیب روی گرده ام سنگینی میکند و گذشته ی مغشوش و حال طاقت فرسا و آینده ی به اصطلاح روشن. خوش بینم و لیبرال!
خوش گذشت رفقا. خیلی خوش گذشت. از دوستی های پیش آمده و پاس داشته و باقی قضایا